نقشهایی که فردوس کاویانی را با آنها به یاد میآورید
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۰۶۸۰۴
آفتابنیوز :
اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ فردوس کاویانی پس از مدتها، در جشن بازیگر حاضر شد و تغییر چهرهاش واکنشهای زیادی از سوی مردم و دوستدارانش به دنبال داشت. او در آن جشن نتوانست جز یک جمله در باره خوشحالیاش از حضور در این جمع چیز دیگری بگوید. دو ماه بعد همسر او در گفتوگویی با سایت آپارات خبر داد که او مبتلا به پارکینسون است و مراحل درمان را طی میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او را میتوان، اما همچنان با نقشهای ماندگاری که بازی کرده است به یاد داشت. از دانشمند محله بروبیا تا کمال سریال همسران:
مش مهدی، اجاره نشینها:
کمدی به یادماندنی داریوش مهرجویی نقشهای ماندگار زیاد دارد. یکی از آنها مش مهدی است با بازی فردوس کاویانی. مش مهدی با لهجهای که دارد، سرکارگر و بناست و مستأجرین خانه، او و کارگرهایش را به خانه میبرند تا خانههایشان را بازسازی کنند. اما وقتی نماینده صاحبخانه، عباس آقا سوپرگوشت (عزت الله انتظامی) متوجه میشود، در حالی که آپارتمانها مثل منطقه جنگی نیمه خراب شدهاند، کار را متوقف میکند. مش مهدی به کارگرها دستور میدهد وسایل را جمع کنند و بعد برای گرفتن دستمزد در هر خانهای را میزنند آنها را به نفر بعدی حواله میدهد و آنها هر بار ناامیدتر سراغ واحد بعدی میروند. آخرین نفر هم میگوید پول را از طبقه اول و از نماینده صاحبخانه بگیرند. مش مهدی و کارگرها سراغ واحد نماینده صاحب مظلومانه دستش را بلند میکند تا در بزند، اما عباس آقا سوپرگوشت که صداها را از راهرو شنیده، فریاد میکشد پولشان را از همانهایی که برایشان کار کردهاند، بخواهند.
مش مهدی این بار به غرورش برمیخورد و همه را جمع میکند و با خود میبرد. اما چند دقیقه بعد هم صاحبخانه و مستأجرها سوار ماشین میشوند تا کارگرها را پیدا کنند و پولشان را بدهند. سکانس بعدی سکانس معروف مهمانی و کبابپزی در خانه نماینده صاحبخانه است. کاویانی در نقش مش مهدی چنان سادگی و رفتار یک کارگر شهرستانی را نمایش میدهد که تماشاگر فراموش میکند او بازیگر است.
کرمعلی، بانو
دومین همکاری فردوس کاویانی و مهرجویی در «بانو» اتفاق افتاد. فیلم سال ۷۰ ساخته شد، اما توقیف شد و تا چهار سال بعد هم اجازه اکران پیدا نکرد. فیلم داستان زنی به نام بانو است که همسرش او را ترک میکند تا با زن دیگری ازدواج کند. بانو برای تحمل این وضعیت و رفع تنهایی کرمعلی، باغبان همسایه و خانوادهاش را که جایی برای زندگی ندارند، به خانه بزرگ خود راه میدهد. اما کمکم و با باز شدن پای قربانسالار، از فامیلهای کرمعلی، ماجرا شکل دیگری میگیرد. قربانسالار شروع به دزدی وسایل خانه میکند و رفتار بقیه هم آرامش را از بانو میگیرد. در آخر او تمام مهمانان را از خانه اش بیرون میاندازد، همسرش را که با پیشیمانی پیش او برگشته ترک میکند و از خانه میرود. در این جا هم کاویانی نقش یک باغبان شهرستانی ساده را دارد. اما رفتار و حرف زدنش با مش مهدی اجاره نشینها کاملا متفاوت است و این موفقیت بزرگی برای یک بازیگر است.
کمال، همسران
بیراه نیست بگوییم نقشی که فردوس کاویانی را برای همیشه در یادها ماندگار کرد، نقشی بود که در سریال همسران بازی کرد. این سریال به کارگردانی بیژن بیرنگ و مسعود رسام سال ۱۳۷۳ از تلویزیون پخش شد. سالهایی که کارگردانهای مطرح برای تلویزیون سریال میساختند و سریالها واقعا دیده میشدند. همسران در اوایل دهه هفتاد سبک جدیدی در سریالسازی بود و ارتباط متفاوتی از آنچه پیشتر در صداوسیما دیده بودیم، بین همسران نمایش میداد. کمال و مهین (با بازی مهرانه مهینترابی)، همدیگر را دوست داشتند، با هم صمیمی بودند، شوخی میکردند و حتی دعوا و قهرشان بامزه و دوستداشتنی بود. همینها به اضافه داستانهای ساده و جذاب سریال را پرمخاطب کرد و فردوس کاویانی به یکی از محبوبترین بازیگران آن زمان تبدیل شد. او این محبوبیت را فقط به دلیل بازی شیرینش به دست آورد و بعد از گذشت سالها، همچنان در یاد تماشاگران مانده است.
آژانس دوستی
سریال آژانس دوستی با بازی فردوس کاویانی سال ۷۸ از تلویزیون پخش شد. سریالی در ۵۳ قسمت با کارگردانی مشترک احمد رمضانزاده، محرم زینالزاده، حمیدرضا صلاحمند، مجید جعفری شیرازی، فرامرز قریبیان، کاوه دژکام و اکبر منصور فلاح که در زمان پخش با استقبال فراوان مخاطبان روبهرو شد. سریال ماجراهای یک آژانس کرایه اتوموبیل بود و رانندگان و مسافرانی که هر بار داستانهای مختلفی را از سر میگذراندند. بازیگران زیادی در این سریال حضور داشتند. از جمله اسماعیل داورفر که نقش آقای رئوفی مدیر آژانس را بازی میکرد. همینطور حسین پناهی، پژمان بازغی، حمید لولایی و اصغر همت. فردوس کاویانی هم نقش فردوس تهرانی، یکی از رانندگان آژانس را داشت که با زبان شوخ و مزه پرانیهایش سریال را دیدنیتر میکرد.
محله بروبیا
یکی از خاطرهانگیزترین برنامههایی که برای کودکان دهه شصت ساخته شد، محله بروبیا به به کارگردانی داریوش مودبیان و نویسندگی بیژن بیرنگ بود که سال ۶۱ از تلویزیون پخش شد. این مجموعه بچهها را با اتفاقاتی که ممکن است در خارج از منزل با آن روبه رو شوند آشنا میکرد و علایم راهنمایی و رانندگی را با زبانی ساده و با داستانهایی بامزه به آنها آموزش میداد.
فردوس کاویانی، محمود جعفری، رضا ژیان، حمید جبلی، اکبر عبدی، آتیلا پسیانی، فاطمه نقوی، حسین افصحی، فاطمه معتمداریا و غلامحسین لطفی از بازیگران این سریال کودکانه بودند که هنوز در ذهن بچههای دهه شصت ماندگار است. کاویانی در محله بروبیا دو نقش داشت. یکی از نقشهایش یک دانشمند یونانی بود که پسرش او را پدر بزرگوارم صدا میکرد و هر بار مسئلهای را طرح میکرد که پدر بیشتر مواقع از پاسخ ناتوان بود. نقش این پسر باهوش را که پدرش پسرعزیزوارم خطابش میکرد، آتیلا پسیانی بسیار جوان بازی میکرد. علاوه بر این یکی دیگر از نقشهای فردوس کاویانی در این سریال یک پلیس راهنمایی و رانندگی بود که علائم رانندگی را به بچهها یاد میداد و کمکشان میکرد رفت و آمد امن تری داشته باشند.
منبع: همشهری آنلاینمنبع: آفتاب
کلیدواژه: فردوس کاویانی سریال فردوس کاویانی محله بروبیا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۰۶۸۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خط رو خط مسائل اجتماعی
تهیهکننده این اثر نمایشی سعید کمانی است که پیش از این سابقه مجموعههایی مثل همهگیری و سفر در خانه را در کارنامه خود داشته است. پریناز آل آقا، کارگردان فصل اول و محمدرضا خسروی، کارگردان فصل دوم این مجموعه است. کمانی در گفتوگوی خود با جامجم از دغدغههای تولید این اثر نمایشی گفته است.تهیهکننده سریال خط رو خط در خصوص دغدغهای که برای تولید این اثر داشته، به جامجم میگوید: دغدغه من این بود که کار طنز تولید کنم. دو سه سال بود که درگیر دو سریال کرونایی بودم و در اتفاق کرونا، چند نفر از دوستان و مادرم را از دست دادم. اینها باعث شد برگردم به همان چیزی که تا حدودی به آن علاقه دارم و آن را بهتر میفهمم. دوست دارم جامعه هم مثل خودم حالش خوب شود و بعد از اتفاقاتی که در بیماری وحشتناک کرونا افتاد، فکرم این بود که بتوانیم با کارهای طنز جلو برویم و این کار را ساختم. در اینگونه کارها تخصصی نداشتم و اولش خیلی اذیت شدم. مخصوصا در بحث دکور خیلی نگران بودیم دکوری که میزنیم تک لوکیشن است و اصلا توان این موضوع را دارد یا نه. خیلی رویش فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که تنها دکوری که بتوانیم بزنیم یک آرایشگاه مردانه است که این فضا را به ما میدهد که هر آدمی اعم از پزشک، کارگر و ... واردش میشود. دلیل انتخاب این لوکیشن، عام بودن فضای آرایشگاههاست که میتوان قصههای زیادی را در بستر آن روایت کرد. در عین حال موضوعات اجتماعی، موضوعاتی هستند که دغدغه همه است. همه ما در آپارتمان مشکلات زیادی داریم و هیچکس نمیتواند بگوید که مثلا در یک آپارتمان ۲۰ واحدی که هستیم همه به موقع شارژشان را میدهند، آشغالشان را مرتب دم در میگذارند و رعایت همسایه را میکنند؟ همه ما این مشکلات را داریم و در سریال خط رو خط تلاش کردم به محل کار و ازدواج و موانع ازدواج بپردازیم. نمیخواستیم نقد کنیم و در واقع بیشتر خودمان را نقد میکنیم.
بیان مسائل اجتماعی با زبان طنز
وی در ادامه به ترکیب طنز با مباحث آموزشی اشاره کرده و تاکید میکند: تلاش کردیم موضوعات آموزشی را به صورت طنز بیان کنیم. مثلا یکفرد دروغگو و کثیف را به چالش میکشیم. هر موضوعی که به ما بهعنوان یک انسان ربط دارد، مثل پوشش، لباس، تمیزی، آداب معاشرت و...که موضوعات زیادی است و جذابیت هم دارد در این سریال بیان کردیم اما باید به این نکته توجه کرد که در تولید چنین محتوایی برای رسانه تلویزیون، باید صبر داشته باشد تا این برنامهها جای خود را باز کرده و مخاطب جذب کنند. کمانی در اشاره به موضوعات مطرح شده در این برنامه اشاره کرده ومیگوید:مسائلی همچون حمل و نقل، خانواده، ازدواج، فرزندآوری، موانع ازدواج و...در برنامه مطرح شده است. در واقع نزدیک به صد موضوع داریم. فصل اول ۲۰ قسمت بود. در فصل دوم آقای محمدرضا خسروی، کارگردانی را دست گرفتهاند که تجربه کار کارگردانی دارند و کار کوتاه ساختند. تلاش کردیم بستری ایجاد کنیم تا کارگردانان کار اولی بیایند و در آینده در سازمان کارگردان شوند. وی در پاسخ به اینکه چنین فرصتی به کارگردانهای جدید با ریسک همراه است، بیان میکند: بهنظرم در صورتی این کار با ریسک همراه است که هر دو گزینه تهیهکننده و کارگردان ضعیف باشند اما در این کار، کارگردان ما در موضوع طنز باسواد است و نزدیک به ۳۵ سال سابقه کار طنز و اینگونه کارها را دارد. بهنظرم کارگردانی که طنز را میفهمد و از این دست کارها ساخته، میتواند کمککننده باشد. اگر تهیهکننده و کارگردان شناخت و تجربهای نداشته باشند قطعا کار درنمیآید. بهطور کلی معتقدم که بهتر است تلویزیون به جای استفاده از سلبریتی، بازیگر پرورش دهد و باید به سمت آنهایی برویم که توانمندی این کار را دارند.
تلاش ۴ گروه نویسنده
کمانی درباره تفاوت کارگردانی فصل اول و دوم و حضور کارگردانی مثل خسروی که تجربه بازیگری و کارگردانی را دارد، اینطور توضیح میدهد: بهنظرم دو تجربه متفاوت بود. کارگردانی یک خانم، به یک شکل دیگر است چون به ظرافتها دقت دارند. در فصل دوم هم آقای خسروی با توجه به این که بازیگر توانایی بودند و سالیان دراز کار کردند و در کارهای خیلی بزرگ حضور داشتند، یکفرد پرورشیافته هستند که در عین حال ارتباطشان با بازیگران خوب بود و کار شکل گرفت. کمانی با اشاره به چهار گروه نویسندهای که در این سریال حضور دارند، در خصوص بازخورد مخاطبان به این مجموعه هم تصریح میکند: ابتدا زمانی که خودم این کار را روی آنتن دیدم این ترس را داشتم که با توجه به تکلوکیشن بودن، مخاطب چه ارتباطی با آن برقرار میکند. در واقع ۴۰دقیقه نمایش در تکلوکیشن سخت است. وقتی بهعنوان یک منتقد به آن نگاه کردم حس خوبی به من دست داد و خوشحال شدم که شاید نمرهام زیر ۵۰ نشده باشد. در حال حاضر فصل اول روی آنتن رفته و ما در حال تولید فصل دوم هستیم. فصل اول در ۲۰ قسمت ۴۰ تا ۴۵ دقیقهای روی آنتن میرود.